Czy lista obecności w pracy to informacja publiczna?

Do WSA w Lublinie trafiła sprawa, w ramach której wnioskodawca zapytał jednego z wójtów o listę obecności sekretarza gminy oraz o listę delegacji służbowych tej osoby. Podmiot udostępnił część informacji, a część pominął. W prawomocnym wyroku z 21 października 2020 r. o sygn. akt II SAB/Lu 74/20 Sąd nie miał wątpliwości, że lista obecności w pracy sekretarza gminy to informacja publiczna:

Nie ulega wątpliwości, że zarówno listy obecności pracowników organu administracji publicznej, jak i ich delegacje stanowią informację publiczną zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a u.d.i.p. (jako „dane publiczne, w tym treść i postać dokumentów urzędowych”). Wójt […] jako organ władzy publicznej (art. 4 ust 1 pkt 1 u.d.i.p.) jest natomiast organem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej.

W nieco starszym wyroku WSA w Gdańsku z 19 listopada 2014 r. o sygn. akt II SAB/Gd 113/14 Sąd wyjaśnił szerzej dlaczego lista obecności sekretarza podlega udostępnieniu w trybie dostępu do informacji publicznej:

Zakresem ustawy o dostępie do informacji publicznej objęte są również informacje dotyczące listy obecności w pracy osób pełniących funkcje publiczne (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2013 r., I OSK 1475/13 i postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 czerwca 2014 r., IV SAB/Wr 56/14 dostępne na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

Z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. z 2014 r., poz.1202), zwanej dalej u.p.s., w urzędzie gminy, starostwie powiatowym i urzędzie marszałkowskim tworzy się odpowiednio stanowisko sekretarza gminy, powiatu i województwa, zwanego dalej „sekretarzem”. Sekretarz podlega bezpośrednio kierownikowi urzędu (ust. 3). Kierownik urzędu może upoważnić sekretarza do wykonywania w jego imieniu zadań, w szczególności z zakresu zapewnienia właściwej organizacji pracy urzędu oraz realizowania polityki zarządzania zasobami ludzkimi (ust. 4). Z powyższego wynika, że osoba zatrudniona na stanowisku sekretarza ma z założenia być swoistym pierwszym urzędnikiem w gminie (powiecie, województwie). Wynika to zarówno z art. 5 ust. 4 u.p.s., jak i z przepisów ustrojowych. Zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tDz.U. z 2013 r., poz. 594), wójt może powierzyć prowadzenie określonych spraw gminy w swoim imieniu swojemu zastępcy lub sekretarzowi gminy. Powierzenie określonych spraw sekretarzowi gminy, o którym mowa w art. 33 ust. 4 u.s.g. oraz upoważnienie do wykonywania w imieniu wójta zadań należących do jego kompetencji, o który mowa w art. 5 ust. 4 u.p.s., stwarza silne umocowanie prawne do działania w imieniu wójta w szerokim zakresie spraw. To powoduje, że rola, jaką pełni sekretarz w urzędzie jednostek samorządu terytorialnego, nakazuje traktować to stanowisko jako wyjątkowe w strukturze stanowisk urzędu.

Z kolei w wyroku z 27 stycznia 2016 r. o sygn. akt II SAB/Sz 155/15 WSA w Szczecinie uznał, że informację publiczną stanowi lista obecności burmistrza, a NSA w wyroku z 15 listopada 2013 r. o sygn. akt I OSK 1475/13 jako informację publiczną potraktował listę obecności starosty.