Czy wyrok wydany przeciwko gminie to tajemnica skarbowa?

Wnioskodawca zwrócił się do burmistrza jednej z gmin o udostępnienie określonego wyroku sądu powszechnego wydanego przeciwko tej gminie.

Burmistrz odmówił udostępnienia informacji, wydając decyzję, w której wyjaśnił, że żądany wyrok znajduje się w aktach postępowania podatkowego, a więc został objęty tajemnicą skarbową.

Z powyższym stanowiskiem zgodził się organ odwoławczy (samorządowe kolegium odwoławcze), ale nie wnioskodawca. Tym samym do sądu administracyjnego trafiła skarga na wydane decyzje.

Celem krótkiego wyjaśnienia, zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ może odmówić udostępnienia informacji ze względu na ochronę ,,tajemnic ustawowo chronionych’’. Jednym z takich przypadków jest tajemnica skarbowa, o której mowa w art. 293 Ordynacji podatkowej. Tajemnicą skarbową objęte są indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów, w tym również w aktach postępowania podatkowego.

WSA we Wrocławiu uwzględnił skargę i uchylił zaskarżone decyzje prawomocnym wyrokiem z 29 czerwca 2021 r. o sygn. akt IV SA/Wr 159/21. Sąd zwrócił uwagę na dwie istotne kwestie, które wynikają ze wspomnianego przepisu Ordynacji podatkowej. Po pierwsze, że tajemnicą skarbową objęte są dane podatnika (płatnika, inkasenta), a nie same dokumenty je zawierające. Po drugie, że dane muszą mieć ściśle zindywidualizowany charakter (chodzi np. o imiona i nazwisko, datę urodzenia, miejsce zamieszkania, czy dane dotyczące indywidualnego wymiaru podatku dla konkretnego podatnika). O zakwalifikowaniu danych jako podlegających tajemnicy skarbowej decyduje więc ich charakter, a nie sam fakt, że znajdują się w aktach postępowania podatkowego.

Sąd doszedł do przekonania, że skoro w sprawie wystąpił konflikt, jako że z jednej strony treść wyroku sądu stanowi informację publiczną, a z drugiej wyrok ten stanowi część akt postępowania podatkowego, to wnioskodawcy należało udostępnić informację, ale po dokonaniu anonimizacji danych objętych tajemnicą skarbową (ukryciu, zakryciu, usunięciu tych danych):

Dochodzona przez skarżącego informacja (orzeczenie sądu powszechnego) ma szczególny charakter. Z jednej bowiem strony – jako dokument urzędowy w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p. – stanowi ona w sposób niebudzący wątpliwości informację publiczną podlegającą udostępnieniu zarówno co do treści, jak i postaci, o czym wprost stanowi art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) tiret trzecie u.d.i.p. Z drugiej zaś strony, zgodnie z oświadczeniem organu, znajduje się ona w aktach postępowania podatkowego i z tego tytułu objęta jest tajemnicą skarbową. Wbrew jednak stanowisku organów obu instancji rozwiązanie tej, wydawałoby się trudnej do pogodzenia sytuacji, jest możliwe z zachowaniem gwarancji tak dla interesu publicznego, wyrażanego koniecznością ochrony tajemnicy skarbowej, jak i interesu prywatnego skarżącego, ukierunkowanego na realizację jego prawa do informacji. (…) Chodzi mianowicie o anonimizację danych objętych tajemnicą skarbową, tak aby nie było przeszkód do udostępnienia pozostałej treści i postaci zawnioskowanego orzeczenia sądowego. Żądane przez stronę skarżącą dane, zawarte w tym orzeczeniu po ich zanonimizowaniu, nie będą już bowiem informacjami o charakterze indywidualnym, dotyczącymi określonego podatnika a informacjami o charakterze ogólnym, dotyczącymi spraw publicznych z udziałem jednostek samorządu terytorialnego oraz wydawanych w ich toku dokumentów urzędowych.

(…)

Reasumując powyższe rozważania należało stwierdzić, że w toku przeprowadzonego postępowania w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej organy obu instancji nieprawidłowo zastosowały przepis art. 2 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 u.d.i.p. błędnie przyjmując, że tajemnicą skarbową objęte jest w całości orzeczenie sądowe, którego udostępnienia domagał się skarżący, nie zaś poszczególne indywidualne dane w nim zawarte. W konsekwencji organy nie rozważyły możliwości jego udostępnienia po dokonaniu stosownej anonimizacji oraz nie wzięły pod uwagę, że akta sprawy podatkowej nie były jedynym miejscem jego przechowywania, co mogłoby prowadzić do udzielenia satysfakcjonującej skarżącego odpowiedzi, bez konieczności powoływania się na ochronę tajemnicy skarbowej.