Wnioskodawca zwrócił się do dyrektora zakładu karnego z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej obowiązującej procedury w sprawie prewencyjnego użycia kajdanek wobec osadzonych przebywających poza celą mieszkalną na terenie tego zakładu.
W odpowiedzi organ stwierdził, że wniosek nie dotyczy informacji publicznej, ma charakter indywidualny, a pytanie wnioskodawcy stanowi nadużycie prawa do informacji. Wnioskodawca nie zgodził się z powyższą argumentacją, wobec czego skierował do sądu administracyjnego skargę na bezczynność dyrektora zakładu karnego.
W nieprawomocnym* wyroku WSA w Szczecinie z 5 czerwca 2024 r. o sygn. akt I SAB/Sz 5/24 Sąd przychylił się do stanowiska skarżącego (wnioskodawcy), potwierdzając publiczny charakter informacji:
W ocenie Sądu skarżący żądał informacji o sposobie realizacji ustawowych zadań funkcjonariuszy W ZK w W. Żądana przez skarżącego informacja należy zatem do sfery wykonywanych przez funkcjonariuszy zadań publicznych. Nie można zaś odmówić osobom pozbawionym wolności prawa do kontroli przestrzegania wykonania zadań przez funkcjonariuszy w zakresie zapewnienia, przestrzegania ich praw, a zwłaszcza w zakresie zapewnienia humanitarnych warunków bytowych, poszanowania godności, opieki zdrowotnej (art. 2 pkt 3 usw). Zatem organ powinien udzielić informacji o zasadach prewencyjnego użycia kajdanek poza celą mieszkalną i sposobie jej realizacji przez funkcjonariuszy ZK w W. (wskazać podstawy prawne takiego działania).
WSA w Szczecinie odniósł się również do zarzutu organu w sprawie nadużywania prawa do informacji przez skarżącego:
Ponadto, zdaniem sądu, w rozpatrywanej sprawie organ a priori uznał, że złożenie w okresie około 3,5 miesiąca 16 wniosków o udzielenie informacji publicznej stanowi nadużycie prawa. (…) Zdaniem sądu w przedmiotowej sprawie uznanie przez organ, że złożenie przez skarżącego przedmiotowego wniosku w warunkach nadużycia prawa nie poddaje się kontroli sądowej. Brak jest w aktach sprawy dowodów przemawiających za takim stanowiskiem organu. Podkreślenia wymaga, że przedmiot wniosku skarżącego zawieraj jedno nierozbudowane pytanie, jest krótkie i dotyczy jednej kwestii. Sama analiza składanych przez skarżącego wniosków nie może być uznana za czynność skomplikowaną, czy czasochłonną. Tym samym w ocenie sądu w rozpatrywanym przypadku nie doszło do naruszenia równowagi. o jakiej mowa w przywołanym powyżej wyroku NSA z 30 sierpnia 2021 r. w sprawie I OSK 799/12.
*UWAGA! Nieprawomocny wyrok oznacza, że jedna ze stron mogła zaskarżyć go, tj. wnieść skargę kasacyjną do NSA, a na dzień zamieszczenia tego artykułu nie opublikowano jeszcze ostatecznego wyroku.
Analizowanie wyroków wspiera National Endowment for Democracy
Chcesz, aby Twoje prawa były chronione, a politycy mądrze wydawali Twoje pieniądze?
Wspieraj nas lub włącz się w nasze działania
Komentarze 0
Dodaj komentarz