Nagrody dla prokuratorów a ,,nadużywanie’’ prawa do informacji

Stowarzyszenie prokuratorów zawnioskowało do jednego z prokuratorów regionalnych o udostępnienie listy wszystkich prokuratorów (imię i nazwisko) z obszaru właściwości prokuratury regionalnej, w tym prokuratorów delegowanych do innych jednostek organizacyjnych, którym w danym okresie przyznano nagrody finansowe, wraz z informacją o wysokości nagrody oraz wskazaniem pełnionej funkcji.

W odpowiedzi wskazano jedynie, że stowarzyszenie nadużywa prawa do informacji. Ostatecznie sprawa trafiła więc do sądu administracyjnego.

W prawomocnym wyroku z 4 sierpnia 2021 r. o sygn. akt II SAB/Gd 63/21 WSA w Gdańsku stwierdził, że prokurator nie miał prawa analizować w jakim celu wnioskodawca usiłował uzyskać informację publiczną:

Wyjaśniając tą kwestie dostrzec należy, że przepis art. 2 stanowi:

1. Każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej „prawem do informacji publicznej”.
2. Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Oznacza powyższe, że organ zobowiązany do udostępnienia informacji nie posiada kompetencji do weryfikowania uprawnień strony wnioskującej o udostępnienie informacji publicznej do domagania się ujawnienia treści danych stanowiących informację publiczną, oraz nie posiada uprawnień do oceny czy i w jakim celu żądane dane są potrzebne, okażą przydatne czy też w jaki sposób zostaną wykorzystane przez stronę wnioskującą.

W ocenie Sądu, a stanowisko to jest jednoznaczne w orzecznictwie, o zaliczeniu określonej informacji do kategorii informacji publicznej decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w przepisach u.d.i.p., nie zaś ewentualny możliwy sposób wykorzystania pozyskanych informacji. Natomiast nie ma znaczenia prawnego okoliczność, że skarżące Stowarzyszenie negatywnie ocenia przyznawanie nagród finansowych określonym prokuratorom czy też w inny sposób neguje podstawy do działań Prokuratora Generalnego lub Prokuratora Krajowego. Oznacza to wprost, że wnioskodawca, kierując swój wniosek do podmiotu zobowiązanego, nie musi wykazywać, w jakim celu żądana informacja publiczna jest mu potrzebna. Jedynie w przypadku żądania dotyczącego udzielenia informacji publicznej przetworzonej, konieczne jest wykazanie, że jej udostępnienie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Obowiązkiem organu było rozpoznanie wniosku o udzielenie informacji publicznej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, a zatem w jeden z poniższych sposobów: udostępnienie informacji publicznej poprzez czynność materialno -techniczną; odmowa udostępnienia informacji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.) lub umorzenie postępowania (art. 14 ust. 2 ustawy) w formie decyzji administracyjnej; odmowa udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.; powiadomienie pisemnie wnioskodawcy, że dany podmiot nie posiada żądanej informacji publicznej bądź, że do udostępnienia żądanej informacji publicznej mają zastosowanie przepisy szczególne, określone w innych aktach prawnych.