Wnioskodawca poprosił prokuraturę o udostępnienie zanonimizowanych postanowień kończących postępowania sprawdzające w konkretnych sprawach.
Prokurator odmówił, wskazując, że wniosek powinien być rozpatrywany w trybie kodeksu postępowania karnego (k.p.k.), a nie ustawy o dostępie do informacji publicznej (u.d.i.p.).
W związku z tym wnioskodawca zaskarżył bezczynność prokuratora do WSA, a ten przychylił się do jego skargi (IV SAB/Po 151/24) i zobowiązał prokuratora do rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej w terminie 30 dni od doręczenia prawomocnego wyroku. Stwierdził tym samym jego bezczynność, jednak bez rażącego naruszenia prawa.
Sąd uznał, że postanowienia kończące postępowanie sprawdzające są informacją publiczną, która podlega udostępnieniu w trybie u.d.i.p., jako „inne rozstrzygnięcia” i dokumenty urzędowe (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a i ust. 2 u.d.i.p.).
Przepisy k.p.k. regulują dostęp do akt całych spraw, a nie do pojedynczych dokumentów – więc nie mają wyłącznego zastosowania.
Organ nie rozpatrzył wniosku zgodnie z u.d.i.p. ani nie wydał decyzji odmownej w trybie tej ustawy, co stanowiło bezczynność.
Chcesz, aby Twoje prawa były chronione, a politycy mądrze wydawali Twoje pieniądze?
Wspieraj nas lub włącz się w nasze działania
Komentarze 0
Dodaj komentarz