Wyrok za nieudostępnianie informacji publicznej

Opis całego postępowania poniżej.

2 lata do udostępnienia informacji publicznej

Postępowania rozpoczęło się 2 lutego 2005 r. od złożenia wniosku ustnego o udostępnienie informacji publicznej. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (PINB) odmówił udostępnienia żądanej informacji. Wnioskodawca złożył zatem wniosek pisemny o udostępnienie żądanych informacji. Ostatecznie informacje zostały udostępnione dopiero 20 lutego 2007 r.

Co się działo przez te dwa lata…

Odmowa udostępnienia – postanowienie, a może decyzja.

Na złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej PINB wydał postanowienie o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Wnioskodawca uznał, że to jednak jego zdaniem jest decyzja o odmowie udostępnienia informacji wydana zgodnie z art. 16 uodip i złożył odwołanie.

PINB uchylił swoje postanowienie i wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Od tej decyzji wnioskodawca ponownie złożył odwołanie do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia (maj 2005 r.).

Kolejne 11 miesięcy… 14 miesięcy…

Od uchylenia zaskarżonej decyzji przez 11 miesięcy wnioskodawca nie otrzymał żądanej informacji, czy też ponownej decyzji o odmowie. Tym samym złożył w kwietniu 2006 r. zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, które zostało uznane za zasadne przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego. Jednakże PINB nie zastosował się do wskazań organu wyższego stopnia i nie wykonał żadnych czynności. Wnioskodawca ponownie w lipca 2006 r. złożył kolejne zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po tym zażaleniu wezwał PINB do niezwłocznego załatwienia sprawy.

Drugi rok – art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej – droga przez wszystkie instancje

Udostępnienie informacji publicznej – decyzją.

W styczniu 2007 r. wnioskodawca złożył w Prokuraturze Rejonowej zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez PINB polegającego na nie udostępnianiu informacji publicznej.

Po wszczęciu postępowania wyjaśniającego przez Prokuraturę Rejonową oraz wykonaniu czynności postępowania, z których wynikało, iż PINB nie udzielił informacji publicznej, „ponieważ wnioskodawca nie ponowił swojego żądania”, PINB udostępnił w końcu informację publiczną, wydając bez podstawy prawnej dnia 20 lutego 2007 r decyzję o udostępnieniu do wglądu akt.

Umorzenie postępowania przez prokuraturę – zażalenie pierwsze.

W kwietnia 2007 r. wnioskodawca otrzymał zawiadomienie o umorzeniu śledztwa z powodu nie popełnienia przestępstwa, w związku z czym wnioskodawca złożył zażalenie i wniósł o uchylenie postanowienia o umorzeniu śledztwa.

Zażalenie z dnia 16 kwietnia 2007 r.

Odmowa przyjęcia zażalenia – zażalenie drugie.

W wyniku wniesionego zażalenia Prokurator Rejonowy wydał Zarządzenie o odmowie przyjęcia zażalenia wskazując w uzasadnieniu m. in., iż „w przepisie art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej brak jest wskazania osoby, która zgłosiła potrzebę dostępu do dokumentów zawierających informację publiczną. Domniemywać więc należy, iż w założeniu ustawodawcy przepis ten chroni szeroko pojęty dostęp do określonego rodzaju informacji, a nie dobro konkretnie wskazanej osoby.”. Tym samym nie można mówić, iż w przedmiotowej sprawie wnoszący zażalenie był pokrzywdzonym.

Na wydane zarządzenie wnioskodawca złożył drugie zażalenie.

Zażalenie z dnia 2 maja 2007 r.

Sąd Rejonowy – droga przez prokuratora okręgowego – uznane zażalenia.

Postanowieniem z maja 2007 r. Prokurator Okręgowy uwzględnił zażalenie na zarządzenie o odmowie przyjęcia zażalenia, uchylił zaskarżone zarządzenie i przekazał zażalenie na umorzenie śledztwa do Sądu Rejonowego.

Postanowieniem z listopada 2007 r. Sąd Rejonowy uchylił zaskarżone postanowienie wskazując, iż wnioskodawca słusznie podniósł zarzut nienależytego wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności przyczyn długiego okresu bezczynności PINB. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wskazał, iż w oparciu o dowody zgromadzone na obecnym etapie postępowania przyjąć należałoby, że w okresie 20 miesięcy PINB, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie udostępnił pokrzywdzonemu informacji publicznej, realizującemu swoje prawo do informacji publicznej w trybie ustawy z 6 września 2001 r, a tym samym wyczerpał dyspozycje art. 23 ustawy. Sąd Rejonowy wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy uzupełnić postępowanie dowodowe w zakresie nie wyjaśnienia długiego okresu nie udostępniania informacji publicznej.

Prokurator Rejonowy – ponowne umorzenie

Następnie postanowieniem z grudnia 2007 r. Prokurator Rejonowy po przesłuchaniu PINB umorzył dochodzenie w sprawie nieudostępnienia informacji publicznej. W uzasadnieniu wydanego postanowienia Prokurator Rejonowy stwierdził m. in, iż w związku z naruszeniem przepisów prawa administracyjnego wnioskodawcy przysługiwała skarga w trybie ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na bezczynność organu administracyjnego. Ponadto Prokurator Rejonowy wskazał, iż w przedmiotowym postępowaniu o udostępnienie informacji publicznej w początkowym etapie sądem właściwym dla odwołania powinien być sąd powszechny.

I pozostał tylko subsydialny akt oskarżenia, a następnie wyrok

W styczniu 2008 r. wnioskodawca wniósł subsydialny akt oskarżenia do Sądu Rejonowego. Dnia 24 lipca 2008 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok uznając winę oskarżonego PINB.

Subsydialny akt oskarżenia z dnia 28 stycznia 2008 r.

Wyrok wraz z uzasadnieniem można zobaczyć tu:

Wyrok

Uzasadnienie str. 1

Uzasadnienie str. 2

Uzasadnienie str. 3

Uzasadnienie str. 4

Droga do uzyskania informacji publicznej jak pokazuje ten przypadek może być długa. W sprawie tej poza czasem jaki upłynął do udostępniania informacji publicznej warto wskazać, iż podmiot udostępniający informacje publiczne wydając na początku postanowienie o odmowie udostępnienia, a na końcu decyzję o udostępnieniu informacji publicznej wykazał się zupełną nieznajomością ustawy o dostępie do informacji publicznej i to 7 lat po jej uchwaleniu.