„Czy wniosek o wyrażenie zgody przez Sejm na pociągniecie do odpowiedzialności karnej stanowi informację publiczną, która może być udostępniona przez Kancelarię Sejmu w trybie dostępu do informacji publicznej”. Takie zagadnienie stało się podstawą do analizy wybranych problemów prawa do informacji publicznej w Polsce (np. już mityczna sfera wewnętrzna).
Odnosząc się do przedmiotu opinii, Autor analizuje, jak sam zauważa, problem prowadzenia sporu na przedpolu, czyli ustalania co stanowi informację publiczną, a co jej nie stanowi. Zdaniem M. Bernaczyka, spór w prawie do informacji publicznej powinien koncentrować się na poszukiwaniu rzeczywistej lub potencjalnej szkody wynikającej z udostępniania informacji. Idzie wiec o to, czy udostępnienie informacji naruszyłoby wyartykułowany interes prawnie chroniony (bezpieczeństwo, porządek publiczny, prywatność etc.). Zamiast zatem prowadzić postępowania sądowe, które dotyczą bezczynności (negowanie przez administrację publicznego charakteru wnioskowanych informacji), spory powinny dotyczyć decyzji odmownych udostępnienia informacji publicznej mających źródło w art. 61 ust. 3 Konstytucji RP i art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
W opinii znajduje się również odniesienie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 listopada 2013 r., sygn. akt P 25/12. Autor inaczej, niż np. części sędziów, (np. wyrok NSA z 13 czerwca 2014 r., sygn. akt I OSK 2914/13; WSA z 8 października 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 412/14) zauważa, że Trybunał Konstytucyjny nie zaakceptował istnienia sfery wewnętrznej jako przesłanki stałego wyłączenia jawności, na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zwraca uwagę, iż ta część uzasadnienia wyroku Trybunału dotyczy opisu praktyki judykatywy w sprawach dostępu do informacji publicznej.
Ponadto opinia odnosi się do kwestii dokumentu urzędowego i nośnika informacji. Autor kończy tę część wskazując m.in. na stanowisko A. Szmyta, wyrażone w Opinii w sprawie sporządzenia i udostępnienia protokołów oraz sprawozdań stenograficznych z posiedzeń Prezydium Sejmu i obrad Konwentu Seniorów (BAS WAUiP 364/13): definicja „informacji publicznej”, sformułowana w przywołanej ustawie jest bardzo pojemna, ma szeroki zakres (…). Można stwierdzić więc ogólnie, że wszystko co dotyczy funkcjonowania władzy publicznej, mieści się w pojęciu dostępu do informacji publicznej. Pojęcie „sprawy publicznej” nie wydaje się możliwe do „zamknięcia” w jakimś pełnym i szczegółowym ich wykazie.
W ostatniej części Autor rozważa tryb i zasady udostępnienia wniosku o wyrażenie zgody przez Sejm na pociągniecie do odpowiedzialności karnej, w oparciu o ustawę o dostępie do informacji publicznej i przepisy Kodeksu postępowania karnego – m.in. stosowanie art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Lektura obowiązkowa, która powinna być wstępem do, polecanej przez nas, publikacji tego Autora „Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie”.
Chcesz, aby Twoje prawa były chronione, a politycy mądrze wydawali Twoje pieniądze?
Wspieraj nas lub włącz się w nasze działania
Komentarze 0
Dodaj komentarz