Informacja publiczna a dokument

7 kwietnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wydał interesujące orzeczenie (sygn. II SAB/Lu 78/10), w którym stwierdził, że „prawo do informacji obejmuje zaś prawo dostępu do informacji publicznej, nie zaś prawo domagania się doręczenia samego egzemplarza dokumentu, w którym informacja publiczna może być zawarta.” Sąd uznał, że organ (prezydent miasta) udzielając informacji o treści opinii prawnej (w dodatku niepełnej) dopełnił obowiązku udostępnienia informacji publicznej, mimo że skarżący żądał udostępnienia mu kopii opinii prawnej. Według sądu „czym innym jest prawo do informacji publicznej, a czym innym żądanie kserokopii dokumentów zawierających takową informację. Stanowisko zajęte przez sąd może zaskakiwać. Jest ono sprzeczne z ustawą o dostępie do informacji publicznej i orzecznictwem oraz z przepisami rangi konstytucyjnej. W artykule 61 ustęp 2 konstytucji czytamy: „Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów (…)”. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że „udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem”. Wyjątkiem od tej reguły jest jedynie sytuacja, w której środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany, nie umożliwiają udostępnienia w sposób wskazany we wniosku. Trudno przypuszczać, by urząd miasta nie dysponował kserokopiarką przy pomocy której można wykonać kopię opinii. W takim świetle niezrozumiałe jest stanowisko sądu, jakoby organ – mimo udzielenia informacji w sposób niezgodny z wnioskiem – wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku. Konsternacja jest tym większa, że sąd sam przytacza w uzasadnieniu wyroku wspomniany powyżej art. 14 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Obowiązek udostępniania dokumentów stanowiących (czy też, jak uznaje sąd jedynie zawierających informację publiczną) nie budzi wątpliwości również w orzecznictwie. Zagadnienia dotyczące udostępnienia opinii prawnych były przedmiotem rozstrzygnięć zarówno Sądów Apelacyjnych jak i Sądu Najwyższego. Na korzyść sądu należy wskazać, że zgodnie z coraz powszechniejszą praktyką, nie podawał w wątpliwość faktu, że informacja o treści opinii prawnej sporządzonej na wniosek organu administracji publicznej jest informacją publiczną.