Urządzenie umożliwiające zapoznanie się z informacją – czy także komputer ?

„Urządzenie umożliwiające zapoznanie się z informacją” (w literaturze przedmiotu określane mianem ,,urzędomatu”, ,,kiosku informacyjnego” lub ,,infomatu”) nie zostało skonkretyzowane w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tym samym ustawodawca pozostawił podmiotom zobowiązanym, obok prawa do instalowania takich urządzeń, także prawo dokonania wyboru ich rodzaju. W rachubę będą mogły tu wchodzić wszystkie urządzenia techniczne lub elektroniczne, które służą prezentowaniu wyselekcjonowanych danych. Przy czym urządzenia te mogą ukazywać dane zarówno w sposób ciągły jak i na żądanie osoby zainteresowanej pozyskaniem takich danych. Ogólność użytego przez ustawodawcę sformułowania sprzyja przyjmowaniu przez podmioty zobowiązane różnych rozwiązań w tym zakresie. W praktyce prawdopodobnie najczęściej spotykanym rodzajem urządzeń są ekrany elektroniczne umieszczane w salach recepcyjnych urzędów, prezentujące dane w sposób ciągły, w zamkniętym obiegu. Wątpliwości w literaturze przedmiotu wywołuje kwestia czy urządzeniem umożliwiającym zapoznanie z informacją może być komputer podłączony do sieci Internet. Przykładowo, T. R Aleksandrowicz nie tylko dopuszcza taką możliwość, ale i przyjmuje, że takie rozwiązanie stanowi najprostszą metodę realizacji tej formy dostępu (T.R. Aleksandrowicz, Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej, Warszawa 2002, s. 155). Odmiennego zdania jest S. Peszkowski, który zauważa, że urządzenie zapewniające dostęp do sieci Internet, a tym samym także do Biuletynu Informacji Publicznej, będzie służyło zapewnieniu powszechnego dostępu do danych zawartych w Biuletynie, wywołując te same skutki, co publikacja w ramach Biuletynu i z tego też względu nie będzie mogło stanowić odrębnej formy realizacji dostępu (S. Peszkowski, Niezindywidualizowane tryby udostępniania informacji publicznej, Samorząd Terytorialny, 2007 r., Nr 4, s. 41). Wydaje się, że komputer podłączony do sieci Internet istotnie nie stanowi urządzenia, o którym mowa w komentowanym przepisie. Może być natomiast traktowany jako dodatkowe, nieobligatoryjne narzędzie służące technicznemu pozyskaniu informacji, uprzednio udostępnionej w jednym z ustawowych trybów: publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej, w centralnym repozytorium czy w drodze wywieszenia w miejscu ogólnie dostępnym (w tym przypadku na stronie internetowej podmiotu zobowiązanego). Komputer umieszczony w siedzibie urzędu nie będzie stanowił więc odrębnej ścieżki dostępu do informacji publicznej, a jedynie instrument umożliwiający zapoznanie się z informacją publiczną udostępnioną w sieci.